Ο Ιερομόναχος Αρτέμιος, του Κελλιού Αγίου Νικολάου του «Ψαρά», μιλά για τον παπα Ματθαίο Καρακαλληνό
Μ.Μ.: Γέροντα, απ' όσο ξέρω. γνωρίζετε την
αξιοθαύμαστη περίπτωση τον πάπα-Ματθαίου του Καρακαλληνού. Θα μας μιλήσετε γι'
αυτόν;
Ίερομ. Άρτ.: Ευχαρίστως. Ό παπά- Ματθαίος ήταν άνθρωπος
πυρακτωμένης προσευχής. Ασκήθηκε στην Μονή Καρακάλλου. επί εβδομήντα ολόκληρα
χρόνια! Για να ξεφύγει από τούς επαίνους των ανθρώπων πού τον γνώριζαν και
αναγνώριζαν την ανθοδέσμη των αρετών του, προσποιείτο τον σαλό ή και τον...
μεθυσμένο, ακόμη!
Κάποτε όμως, παρ' όλες τις από μέρους του προσπάθειες
αποκρύψεως της αρετής, ή φήμη του ξεπέρασε τα όρια του Όρους κι έφθασε παντού,
σε σημείο να λαμβάνει καθημερινώς ένα τρουβά επιστολές με το άλφα και το βήτα
πρόβλημα. Καθόταν υπομονετικά και απαντούσε -ένας αυτός σε τόσους πολλούς- σε
σημείο να στέλνει και αυτός κάθε μέρα, ένα τρουβά γράμματα!
Ήτο άνθρωπος βαθιάς ταπεινοφροσύνης. Του ζήτησαν κατ'
επανάληψη να δεχθεί να τον εκλέξουν ηγούμενο σε δύσκολες μάλιστα φάσεις κι
εκείνος αντιστάθηκε σθεναρά στο αξίωμα ως το τέλος! Αξίζει να σας πω ότι την
δεκαετία του 70 οι πατέρες ήσαν ολίγοι και δεν επαρκούσαν για την όλη ζωή τού
μοναστηριού. Μεταξύ άλλων, είχαν κόψει τις αγρυπνίες. Γι' αυτό, ό πάπα-Ματθαίος
πήγαινε μόνος του στην εκκλησία κι έκανε αγρυπνία ολονύκτια! Μόνος... Από τότε
πού χειροτονήθηκε πρεσβύτερος - εξήντα χρόνια μέχρι την κοίμηση του-
λειτουργούσε καθημερινώς! Ό πάπα-Ματθαίος είχε Γέροντα τον περίφημο
πάπα-Κοδράτο τον Καρακαλληνό καθηγούμενο. Είχε μάλιστα στο κελάκι του -ως
ευλογία- την ψάθα του Γέροντος του, επί της οποίας «κοιμόταν», όσο και
όπως" κοιμόταν! Το κελάκι περιείχε αυτή την ψάθα στο πάτωμα, ένα σκαμνάκι,
ένα τραπεζάκι και πολλές εικόνες. Τίποτε άλλο. Είχε κι ένα στενό σιδερένιο
κρεβατάκι, για να δίνει την ψευδαίσθηση ότι «κοιμάται σαν άνθρωπος» και να
κρύβει έτσι επιμελώς την σκληρή άσκηση του!
Το 1973 ασθένησε σοβαρά από κήλη. αποτέλεσμα της συνεχούς
ορθοστασίας και της κοπιώδους ασκήσεως. Ό Γέροντας το άφηνε, το άφηνε και δεν
μιλούσε. Όμως το κακό παράγινε και υπέπεσε στην αντίληψη του ηγουμένου, ό όποιος
τον έπιασε να βγει από το Όρος για να τύχει της δεούσης ιατρικής περιθάλψεως.
Αυτός λοιπόν πού επί εβδομήντα χρόνια δεν είχε βγει όχι απλώς από το Όρος, άλλ'
ουδέ από τα όρια του μοναστηριού του, έκανε υπακοή και δέχθηκε να βγει στους
γιατρούς. Πριν όμως ξεκινήσουν από το μοναστήρι, ζήτησε να πάει στο καθολικό να
προσευχηθεί. Πήγε στην αριστερή κολώνα, εκεί όπου υπάρχει παλαιά εικόνα του
αγίου Αρτεμίου.
Έπεσε μπρούμυτα και είπε: «Άγιε του Θεού Αρτέμιε, τόσα
χρόνια σου ανάβω το καντήλι και θα με αφήσεις τώρα στα γεράματα μου να βγω στον
κόσμο;! Άγιε Αρτέμιε, έχω αυτό το... παράπονο! Όμως δεν θα με αφήσεις! Έτσι δεν
είναι:!». Όλ' αυτά πού έλεγε έκφώνως -νομίζοντας πώς ήτο μόνος- τ' άκουγαν
πατέρες και τα μαρτυρούν, όπως επίσης μαρτυρούν και την θαυμαστή συνέχεια. Ό
πάπα-Ματθαίος δεν βγήκε στον κόσμο, διότι ό άγιος Αρτέμιος άκουσε την φλογερή
προσευχή τού πιστού αυτού θεράποντος του Κυρίου και μεσίτευσε για την αύθορεί
και παραχρήμα θεραπεία του! Έγινε εκείνη την στιγμή καλά! Χάθηκε ή κήλη,
εξαφανίσθηκαν οι πόνοι... Ό γιατρός στις Καρυές τα έχασε! Δόξαζε και ξαναδόξαζε
τον Θεό, όπως και όλοι οι αύτόπται και αύτήκοοι μάρτυρες. Ό πάπα-Ματθαίος με
υπομονή κι επιμονή κέρδισε τον επουράνιο μισθό του. Ή υπομονή σώζει. Πρέπει να
έχουμε υπομονή, κάθε ώρα και στιγμή της ζωής μας.
Θυμάμαι τον Γέροντα Παΐσιο να μου λέει: «Δέκα τέσσερα
ολόκληρα χρόνια, παπά, ικέτευα τον Θεό για ένα ζήτημα κι Εκείνος δεν
Ικανοποιούσε το αίτημα μου. Ακριβώς λοιπόν τότε πού συμπληρώθηκαν τα δέκα
τέσσερα χρόνια κι εγώ θεώρησα ότι δεν είν' ευλογημένο από τον Θεό αυτό πού
ζητούσα, έ, τότε ό Κύριος το έκανε. Δοκίμαζε την υπομονή μου».
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ. ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ. 8
