Το Κομβοσχοίνι

Ἡ εὐχή...

Ἕνας ἀσκητής ἔστελνε τόν ὑποτακτικό του νά πουλήσει τό ἐργόχειρό του στίς Καρυές. Ἐκεῖ ὁ ὑποτακτικό του ἄκουσε στό Πρωτάτο ὡραιότατες ψαλμωδίες, μουσική κ.λ.π.
Μία μέρα λέει στόν γεροντά του.
Γέροντα ἔχω ἕνα λογισμό. Ἐμεῖς ἐδῶ πέρα στήν ἔρημο δέν κάνουμε τίποτα. Νά δεῖς πώς ἐκεῖ ὑμνοῦν τόν Θεό. Ψαλμωδίες, πράγματα, χορωδίες.
Ἐμεῖς ἐδῶ μόνο κομποσχοίνι, μόνο ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ…
Τόν παίρνει ὁ Γέροντας τότε μία ἄλλη μέρα καί τοῦ λέει.
Ἄς, πᾶμε παιδί μου νά δοῦμε τί κάνουν αὐτοί οἱ πατέρες. Νά κάνουμε κι ἐμεῖς τό δικό τους τυπικό.
Καί ὅταν πῆγαν σκύβει στό αὐτί του, μέσα στήν ἐκκλησία καί τοῦ λέει ψιθυριστά.
Πράγματι τέκνο, ἐδῶ δοξάζουν τόν Θεό.
 Δέν πρόλαβε νά τελείωση καί πιάνει δυνατός σεισμός. Σείστηκαν τά σύμπαντα.
Τότε ἀμέσως οἱ ψάλτες ἄφησαν τά....
μουσικά βιβλία καί τά «τεριρέμ» καί ἄρχισαν νά τραβοῦν κομποσχοίνι, φωνάζοντας «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ»!!!!
Γέροντα πᾶμε νά φύγουμε, πᾶμε στή δουλεία μας, στήν ἡσυχία μας, στό καλύβι μας. Αὐτό πού κάνουμε ἐμεῖς, εἶναι ἀνώτερο ἀπό τά ψαλτικά.
Διαπίστωσαν πράγματι, ὅτι καλύτερη προσευχή εἶναι ἡ προσευχή μέ τό κομποσχοίνι.