Περί της αλλαγής του Πνευματικού μας πατέρα
- Γέροντα, όταν κανείς αναγκασθεί για κάποιον λόγο να
αλλάξει πνευματικό, χρειάζεται να εξομολογηθεί πάλι αμαρτίες που έχει
εξομολογηθεί;
- Καλά είναι
να ενημερώσει τον καινούργιο πνευματικό, όπως ο ασθενής, όταν αλλάζει γιατρό,
λέει πάλι το ιστορικό του, για να μπορέσει ο γιατρός να τον βοηθήσει καλύτερα.
- Γέροντα, όταν κάποιος θέλει να αλλάξει πνευματικό
και μας ρωτάει αν είναι σωστό, τι πρέπει να πούμε;
- Να πάρει
ευλογία από τον πνευματικό του. Δεν είναι καλό να αλλάζει κανείς εύκολα
πνευματικό. Μια οικοδομή δεν θα γίνει ποτέ σωστή, αν αλλάζουν συνέχεια οι
μηχανικοί και οι οικοδόμοι. Παλιά πήγαιναν οι άνθρωποι σε Γέροντες, για να
ζητήσουν συμβουλή για ένα θέμα που τους απασχολούσε και να βοηθηθούν. Σήμερα
πολλοί δεν πάνε για συμβουλή, αλλά για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους ή για
να πουν ότι συμβουλεύτηκαν και τον τάδε Γέροντα. «Πήγα στον τάδε και στον τάδε,
ρώτησα και τον πατέρα Παΐσιο γι’ αυτό το θέμα», λέει ο άλλος, και εγώ μπορεί να
τον μάλωσα ή να ήρθε μέχρι την πόρτα και να μη χτύπησε! Έτσι καταλήγουν να
γυρίζουν από τον έναν πατέρα στον άλλον, χωρίς να έχουν κάποιον μόνιμο
πνευματικό, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται.
Άλλοι πάλι
κάνουν ένα σφάλμα και δεν πάνε να το πουν στον πνευματικό τους, αλλά πάνε και
το λένε σε άλλον πνευματικό, για να μη χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Μετά από
λίγο καιρό κάνουν το ίδιο σφάλμα και το λένε σε άλλον, ύστερα σε άλλον, και
τελικά παρουσιάζονται στον έναν πνευματικό ότι το έκαναν μια φορά, στον άλλο
μια φορά, και έτσι συνεχίζουν να σφάλλουν και μένουν αδιόρθωτοι.
Είναι και
μερικοί, έχω παρατηρήσει, οι οποίοι αποφεύγουν να πουν κάτι στον πνευματικό
τους, αν και ξέρουν ότι θα τους βοηθήσει και δεν πρόκειται να το διαδώσει, και
το λένε σε κάποιον γνωστό τους, που δεν μπορεί να τους βοηθήσει και που σίγουρα
θα το πει και σε άλλους.
Θυμάμαι,
όταν ήμουν αρχάριος μοναχός στο Κοινόβιο, είχε έρθει κάποιος να κοινοβιάσει.
Κάθισε ένα διάστημα και μετά είχε λογισμούς
να φύγει. Στον ηγούμενο δεν πήγε να πει τους λογισμούς του ούτε σε
κανέναν άλλον πνευματικό πατέρα, αλλά τα είπε σε έναν εργάτη από την Ιερισσό,
που εργαζόταν στο μοναστήρι. Ήμουν και εγώ εκεί κοντά, όταν του τα έλεγε·
καθάριζα κρεμμύδια έξω από την κουζίνα. Άρχισε λοιπόν από δύο μέτρα πιο
πέρα να του κάνη εξομολόγηση δυνατά. «Μετάνιωσα που έγινα μοναχός». «Όταν
ήρθες, δεν δοκίμασες;», τον ρωτάει ο εργάτης. «Δοκίμασα δύο χρόνια». «Καλά,
γιατί δεν έφυγες νωρίτερα;». «Να, δεν έφυγα». «Με το ζόρι σε έκαναν καλόγερο;».
«Όχι, ήθελα και εγώ». «Καλά, του λέει, τα είπες αυτά στον ηγούμενο;». «Όχι»,
του απαντά. «Σ’ εμένα που τα λες, τι θα ωφεληθείς;», του λέει.
Του είχε πει
ολόκληρο το ιστορικό του. Βλέπετε; Στον ηγούμενο που έπρεπε να τα πει, για να
βοηθηθεί, δεν τα είπε και πήγε να εξομολογηθεί στον εργάτη.
Και εκείνος
θα τα έλεγε το Σαββατοκύριακο στο καφενείο στην Ιερισσό, για να γελάσουν, και
θα γέμιζε το χωριό. Και να πεις πως ήταν λειψός; Ξέρετε πόσα λεξικά είχε; Τα
αρχαία ελληνικά τα ήξερε απταίστως.
- Γέροντα, μπορεί ένας λαϊκός να ρωτήσει για ένα
πρόβλημά του ή για έναν πειρασμό του κάποιον πνευματικό αδελφό του, αν ο
πνευματικός του απουσιάζει;
- Δεν μπορεί
να τηλεφωνήσει στον πνευματικό του; Ο αδελφός άλλοτε μπορεί να βοηθήσει και
άλλοτε δεν μπορεί να βοηθήσει ή, παρά την καλή του διάθεση, μπορεί ακόμη και να
τον βλάψει.
Σε μια
ανάγκη με ένα τηλεφώνημα στον πνευματικό βολεύονται τα πράγματα. Και αν δεν
μπορεί να επικοινωνήσει με τον πνευματικό του και είναι κάτι σοβαρό και επείγον,
ας ρωτήσει έναν άλλον πνευματικό. Καλά είναι να τον έχει ρωτήσει εκ των
προτέρων ποιον πνευματικό μπορεί να συμβουλευθεί σε τέτοια περίπτωση, ώστε να
πάει σε κάποιον που έχει το ίδιο πνεύμα. Γιατί κάθε μοναχός έχει δικό του σχέδιο. Μπορεί να είναι
καλό και το ένα σχέδιο και το άλλο, αλλά είναι διαφορετικά.
