Είναι μεγάλο το αμάρτημα της συκοφαντίας.
Στη Καισάρεια της Παλαιστίνης η ανύπαντρη κόρη κάποιου ιερέα έπεσε στην
αμαρτία και έμεινε έγκυος. Εκείνος που τη διέφθειρε τη δασκάλεψε να
συκοφαντήσει κάποιον αναγνώστη (αναγνώστης είναι η πρώτη βαθμίδα του
κατώτερου κλήρου) της πόλης. Καθώς λοιπόν την ρωτούσε ο πατέρας της,
αυτή κατηγόρησε τον αναγνώστη. Ο πατέρας της το κατήγγειλε στον
επίσκοπο, και εκείνος συγκάλεσε τους ιερείς, έφερε μπροστά τους τον
αναγνώστη και το ανέκρινε σχετικά. Αυτός αποκρίθηκε: « Εγώ δεν έχω καμιά σχέση με την υπόθεση». Ο Επίσκοπος αγανάκτησε και τον ρώτησε με πολλή αυστηρότητα: « Δεν ομολογείς το κατάντημα σου άθλιε; Δεν μετανοείς;» «Σε παρακαλώ» απάντησε ο αναγνώστης,
« είπα την αλήθεια· δεν έχω σχέση με την υπόθεση. Είμαι αθώος από αυτό
που με κατηγορεί. Αν όμως θέλετε να σας πω αυτό που δεν έγινε, ακούστε:
το έκανα!».
Όταν ο επίσκοπος το άκουσε αυτό, τον καθαίρεσε από τον βαθμό του
αναγνώστη. Εκείνος έπεσε τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: «
Άν έτσι έκρινες, δέσποτά μου, ότι δεν είμαι δηλαδή άξιος για κληρικός
της αγιοσύνης σου, επειδή είπα ότι έπεσα, πρόσταξε από τώρα να μου δοθεί
αυτή για γυναίκα. Γιατί ούτε εγώ είμαι πια κληρικός, ούτε αυτή παρθένα».
Ο επίσκοπος και ο πατέρας της νόμισαν ότι την αγαπά και ότι δεν
μπορεί να την αποχωριστεί και γι’ αυτό την έδωσαν. Αυτός την παρέδωσε σε
ένα γυναικείο μοναστήρι και παρακάλεσε την ηγουμένη να την ανεκτούν
μέχρι να γεννήσει. Αφού λοιπόν την άφησε εκεί, πήγε σε ένα ξεροκάλυβο,
κλειδώθηκε σε αυτό και δόθηκε σε άκρα σκληραγωγία. Με συντριβή καρδιάς
και πολλά δάκρυα κατέφυγε στον Χριστό λέγοντας: « Εσύ, Κύριε, που
γνωρίζεις τις καρδιές όλων, γνωρίζεις και τις πράξεις μου, αφού
γνωρίζεις τα πάντα πριν ακόμη γίνουν, αλλά και τη σκέψη κάθε ανθρώπου.
Εσύ είσαι ο ταχύς εξεταστής των σκέψεων· εσύ είσαι βοηθός των αδικημένων
και ο αλάνθαστος υπερασπιστής των συκοφαντημένων. Γιατί σεν σου αρέσει
καθόλου το άδικο· αντίθετα, κάθε ακριβής απόδοση δικαιοσύνης ανήκει σ’
εσένα. Στη δική σου λοιπόν αλάνθαστη και δίκαιη κρίση, Κύριε, μένει να
αποφανθεί και να φέρει σε πέρας τη δική μου».
Ενώ λοιπόν αυτός ήταν αφοσιωμένος σε αυτές τις προσευχές και
νηστείες, ήρθε ο καιρός να γεννήσει και η ταλαίπωρη. Και τότε η δίκαιη
κρίση του Θεού της έφερε οξύ και αφόρητο πόνο· εφτά μέρες την
πολιορκούσαν οράματα της κόλασης και φοβερές τιμωρίες, και το βρέφος δεν
έβγαινε από την κοιλιά, ενώ οι πόνοι γίνονταν όλο και πιό ανυπόφοροι.
Άρχισε λοιπόν να οδύρεται και να φωνάζει με γοερές κραυγές: « Αλίμονο
σ’ εμένα, την άθλια! Κινδυνεύω να χαθώ, επειδή έπεσα σε δύο κακά, την
πορνεία και τη συκοφαντία. Άλλος με διέφθειρε, και τον αναγνώστη
κατηγόρησα».
Καθώς λοιπόν αυτή δεν μπορούσε πιά ούτε να ζήσει, ούτε να πεθάνει,
ούτε να γεννήσει, αλλά και η αδελφότητα δεν άντεχε τις δυνατές κραυγές
της, έτρεξαν και τα είπαν στον επίσκοπο. Έγινε λοιπόν από όλους προσευχή
στην εκκλησία, οι προσευχές όμως του αθώου δεν την άφηναν να γίνει
δεκτή.
Ο επίσκοπος σηκώθηκε τότε και πήγε εκεί που ήταν κλειδωμένος ο
αναγνώστης. Στάθηκε μπροστά στην πόρτα και κτύπησε πολλές φορές, εκείνος
όμως ούτε πήγε να ανοίξει ούτε απάντησε, γι’ αυτό ο επίσκοπος πρόσταξε
να σπάσουν την πόρτα. Όταν μπήκε μέσα, τον βρήκε πεσμένο στο έδαφος, και
με απολογητικό ύφος του είπε: « Αδελφέ αναγνώστη Ευστάθιε, με τις
προσευχές σου ο Θεός φανέρωσε τη συκοφαντία σε βάρος σου. Λυπήσου λοιπόν
και εσύ αυτήν που σου έφταιξε, γιατί πολύν καιρό μαστιγώθηκε με βάσανα,
και συγχώρησε την αμαρτία της· γιατί αυτά πού υποφέρει οφείλονται στις
προσευχές σου. Παρακάλεσε λοιπόν τον Θεό να ελευθερωθεί από τη γεμάτη
πόνους γέννα».
Ο αναγνώστης προσευχήθηκε θερμά μαζί με τον επίσκοπο και αμέσως η
ταλαίπωρη ελευθερώθηκε από τον πόνο και γέννησε το παιδί. Και όλους τους
ικέτευε να της συγχωρήσουν την αμαρτία της σε βάρος του αθώου. Και από
τότε λοιπόν όλοι τον είχαν ισάξιο των μαρτύρων. Αυτός πάλι, αφού άφησε
κάθε μέριμνα, ανέβηκε στα ύψη της ενάρετης ζωής, ώστε αξιώθηκε να λάβει
και πνευματικό χάρισμα.
Όλα αυτά τα διηγήθηκα, για να μάθουμε σε ποιές τιμωρίες, πριν από τη
μελλοντική τιμωρία στή γέενα, παραδίνονται και εδώ οι συκοφάντες, και
ποιές πάλι τιμές και ποιά χαρίσματα αξιώνονται να λάβουν και στην εδώ
ζωή και στη μέλλουσα αυτοί που συκοφαντούνται και στρέφονται σε
προσευχές και ευχαριστίες και καταφεύγουν στον Θεό.
