Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.

. Σε ποια περίπτωση επιτρέπεται να συγκεντρώνει κανείς χρήματα;

Για τέσσερις λόγους, λέγουν οί Θείοι Πατέρες, συγκεντρώνουν οί άνθρωποι χρήματα. Από την μανία για την απόκτηση περιουσίας, ή οποία είναι προσκύνησις των ειδώλων καί σημάδι απιστίας, για να έχουν, όπως λέγουν οί ίδιοι, στα γεράματα των, νομίζοντας ότι ό Θεός θα παύση τότε να φροντίζη  γι' αυτούς. Άλλα Αυτός πού σε τρέφει σήμερα θα παύση να σε θρέψη καί αύριο;

Άλλοι συγκεντρώνουν υλικά αγαθά χάριν απολαύσεως, για να τρώγουν καί να ζουν με πολυτέλεια. Άλλοι από κενοδοξία καί έπαινο του κόσμου. Ενώ άλλοι συγκεντρώνουν αγαθά για άλλους, δηλ. για οικογένειες, για ασθενείς, για πτωχά μοναστήρια κ.λ.π. Αυτοί δεν αμαρτάνουν αλλά έχουν καί μισθό, διότι δεν σπαταλούν την περιουσία τους στα μάταια ούτε την αποκτούν για να την κρύψουν από φιλαργυρία.

Όσοι από τους μοναχούς είναι αληθινοί στην ζωή τους καί φυλάγουν με ευλάβεια τον θεσμό της ακτημοσύνης, για κάθε Τι το γήινο, δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υλική ελεημοσύνη. Αυτοί βοηθούν καλλίτερα τον κόσμο, με την αγία προσευχή καί το παράδειγμα της ζωής τους.

Τα μοναστήρια ανέκαθεν έκαναν ελεημοσύνη στους πτωχούς καί αδυνάτους της ζωής. στις τράπεζες των μονών, ακόμη καί στις σκήτες υπάρχει ειδική τράπεζα για τους πτωχούς, όπου τρώγουν πτωχοί, τουρίστες, προσκυνητές καί ασθενείς. Ή τράπεζα του φαγητού καί το αρχονταρίκι για την ανάπαυση τους  ήταν πάντοτε δωρεάν στα μοναστήρια. Οποιοσδήποτε έρχεται τρώγει καί φιλοξενείται δωρεάν επί τρεις ημέρες.

Αυτή είναι ή ελεημοσύνη των μοναχών, κατά τους Αγίους Πατέρας. Αυτό γίνεται στα μοναστήρια, αλλά εν ονόματι όλων, διότι όλοι έχουν μέρος άπ' αυτή. και εάν κάποιος από τους μοναχούς, έχει κάτι περισσότερο σε χρήματα ή σε άλλα αγαθά, να το δίνη στον οικονόμο, διότι αυτός είναι διορισμένος να μοιράζει την ελεημοσύνη καί όχι οί άλλοι μοναχοί.

Θυμάμαι, όταν κάποτε ήλθε στον ηγούμενο μας, πρωτοσύγκελο Ίωαννίκιο Μορόϊ, ένας πτωχός καί πολύτεκνος οικογενειάρχης να ζήτηση βοήθεια. Ό ηγούμενος τον ρώτησε: «Αδελφέ, έχεις αγελάδα για να σου δίνη γάλα;». «όχι, πάτερ, του είπε ό πτωχός, με Τι να την αγοράσω;». Τότε ό ηγούμενος συμβουλεύθηκε τους πατέρας της Γεροντίας, καί του δώρισε

μία αγελάδα, ή οποία καί γέννησε μετά από δύο εβδομάδες.

Ό ηγούμενος μας  έλεγε τα εξής: «Αφήστε ας πάω εγώ στην κόλαση, διότι μαζεύω χρήματα για την αδελφότητα παρά να πάτε εσείς» καί δεν επέτρεπε σε κανένα να έχει χρήματα στο κελί του. «Ό μοναχός πού έχει ιδιαίτερη περιουσία, είναι δεύτερος Ιούδας, έλεγε ό Γέροντας, είναι κλέπτης καί ληστής, διότι κλέβει από την περιουσία της αδελφότητας καί την πηγαίνει στους συγγενείς του». Αυτά μας διδάσκει ό Μέγας Βασίλειος καί ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης.

256. Πατέρες, πρόσθεσε ό πατήρ Κλεόπας, όταν ήμουν δόκιμος μοναχός στην Μονή Συχαστρία, ποτέ δεν κλείδωνα το κελί μου, διότι τίποτε σχεδόν δεν είχα μέσα καί Τι να κλέψει ό κλέπτης.

Ότι είχα ανάγκη έπαιρνα από την Μονή. Άλλα να δείτε κάποτε, πώς θέλησε ό νοητός εχθρός να με προκαλέσει στο πάθος της φιλαργυρίας. Κατά το έτος 1937, Όταν ήμουν μάγειρας στο μοναστήρι, ήλθε ένας χριστιανός καί μου είπε: «Πάτερ Κλεόπα, κοίταξε Τι ωραίο νόμισμα έκοψαν».

 Καί μου έδωσε καί μένα ένα. Εγώ επήγα το νόμισμα στο κελί μου, το έβαλα στο παράθυρο μέσα σ' ένα χαρτί, για να μη το βλέπει κανείς καί κλείδωσα την πόρτα. Άλλα, ενώ δούλευα στο μαγειρείο, έτρεχα πάντοτε στο κελί καί από το τζάμι κοίταζα μήπως καί χάθηκε το νόμισμα.

Δεν πέρασε πολύς καιρός καί μία ημέρα, βλέποντας ότι ό εχθρός με νίκησε από την φιλοχρηματία, πρώτα κλείδωσα από μέσα το κελί καί σκεπτόμουν Τι έπαθα. Κατόπιν έκανα το σημείο του σταυρού, ξεκλείδωσα την πόρτα καί έδωσα το νόμισμα σ' ένα πτωχό. Έτσι λοιπόν, λυτρώθηκα από την φιλαργυρία από τότε.