Ἀνοικτή ἐπιστολή τοῦ π. Placide Deseille πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους

Ένας αρχιμανδρίτης (γνωστός εδώ σε μας, ως πατήρ Πλακίδας) που κοσμεί επί δεκαετίες την γαλλόφωνη θεολογική σκέψη, με πλήθος βαθυστόχαστων συγγραμμάτων. Γνώστης όσον ολίγοι των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κατά τόπους ορθόδοξες εκκλησίες, αφορμώμενος από τον τελευταίο σάλο στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος και στο ρήγμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ αυτής και του ποιμνίου, σε ανοιχτή επιστολή του προς αυτό εκφράζει την λύπη και το σκεπτικισμό του για την στάση των Μ.Μ.Ε. έναντι ιεραρχών, ενώ διαβλέπει μια λανθάνουσα μορφή πίεσης για το σκανδαλισμό του πληρώματος, με απώτερο στόχο την απομάκρυνσή του από τους κόλπους της Μητέρας Εκκλησίας.

Ο αρχιμανδρίτης Placide Deseille εξανίσταται από τον επιχειρούμενο μέσω δημοσιευμάτων διαχωρισμό μεταξύ επισκόπων και λαϊκών και παρατηρεί τα κατωτέρω:

«Η Εκκλησία απαρτίζεται από το σύνολο των χριστιανών που συγκεντρώνονται γύρω από κεχρισμένους ιερείς προκειμένου να τελέσουν την Θεία Λειτουργία, κοινωνώντας το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού και να ενωθούν εις ένα σώμα Κυρίου, το οποίο είναι το ίδιο το σώμα του αναστάντος Χριστού. Εκκλησία λοιπόν είναι όλος αυτός ο κόσμος, μέρος του οποίου είναι και οι κληρικοί και εντός του οποίου η αμοιβαία αγάπη είναι ο υπέρτατος νόμος, διότι όλοι είμαστε μέλη, οι μεν των δε».Ως απάντηση μάλιστα στα πυρά κατά των ιεραρχών προβάλλει την ορθόδοξη εκκλησιολογική θεώρηση του επισκοπικού αξιώματος, σημειώνοντας τα εξής: «Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας, ότι οφείλουμε πάντοτε για να ανακαλέσουμε τα λόγια ενός αγίου ρώσου μοναχού, «να σεβόμαστε βαθέως το επισκοπικό αξίωμα, τον άγιο χαρακτήρα του, ακόμη και όταν αυτός που το ενδύεται σε προσωπικό επίπεδο είναι ανάξιος. Είναι η βάση του Χριστιανισμού, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να είμεθα Χριστιανοί» (Ιερομόναχος Κλήμης, γραμματεύς του Αγ. Αμβροσίου του Οπτίνο). Όπως υπενθύμιζε με επιμονή ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος στους παραλήπτες των επιστολών του, αρχές του 2ου αιώνα, «όπου υπάρχει επίσκοπος, εκεί υπάρχει και η Εκκλησία του Χριστού… Άνευ επισκόπου μην κάνετε τίποτε…» Η αναξιότητα ενός προσώπου δεν αλλάζει ούτε κατ’ ελάχιστον αυτή την αρχή. Επιπλέον, άγιοι επίσκοποι δεν έλειψαν ποτέ από την Εκκλησία».

Ακολούθως αναφέρεται στις ιδιαιτερότητες του Ελληνισμού, ο οποίος πάντοτε σεβόταν και σέβεται την θρησκεία του, τις παραδεδομένες αξίες, το πλουσιότατο ιστορικό του παρελθόν, τις πολυχιλιετείς ρίζες του. Έτσι εξηγεί και τον πόλεμο που έχει κηρυχτεί από ξένα κέντρα, παραπέμποντας στην γνωστή ρήση του Χ. Κίσσιγκερ για τους τρόπους που μπορεί να αφανιστεί (καταστροφή της θρησκείας και του πολιτισμού του). Διαβλέπει ότι πίσω από την έντονη κριτική και τις απαξιωτικές αναφορές στο ιερατείο των Μ.Μ.Ε υποβόσκει μία προσπάθεια πολιτικών κύκλων που έχουν ως απώτερο στόχο τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους: Ορισμένοι πολιτικοί θα ήθελαν να αντλήσουν από την σημερινή κρίση ένα πρόσχημα για να επιβάλλουν στην Ελλάδα τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους… Η ευαγγελική αρχή «Αποδίδετε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» διδάσκεται πάντοτε από την Εκκλησία και είναι πάντοτε δυνατές ρυθμίσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά δεν πρόκειται περί τούτου σήμερα. Οι θιασώτες του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους με την κατά τα γαλλικά πρότυπα εκκοσμίκευση θέλουν να αντικαταστήσουν την Εκκλησία με την αθεΐα ενός Κράτους φανατισμένου και αδιάλλακτου έναντι της Εκκλησίας.

Παραθέτει μάλιστα το ιστορικό παράδειγμα της Γαλλίας, όπου το εκκοσμικευμένο Κράτος, μετά από έναν αιώνα ζωής ξερίζωσε από την χώρα κάθε θρησκευτική αξία. Καταλήγει ότι η απο-χριστιανοποίηση της Ελλάδος θα ήταν μέγιστο σφάλμα, καθώς θα είχε ως επακόλουθο την αποξένωση των πολιτών με την πλουσιότατη ελληνορθόδοξη παράδοση και την κοινωνική ρήξη των πιστών με την Πολιτεία. Ιδού πώς κλείνει την εντυπωσιακή του επιστολή ο ορθόδοξος αρχιμανδρίτης: «Σήμερα συλλέγουμε τους καρπούς μιας επιτήδειας και επίμονης δράσης, για την οποία θα ήταν μάταιο να τρέφουμε αυταπάτες. Η Γαλλία κατέστη στην συντριπτική της πλειοψηφία μία απο-χριστιανοποιημένη χώρα όπου ακόμη και τα θεμελιωδέστερα δόγματα του Χριστιανισμού αγνοούνται από την μάζα του κόσμου, όπου οι βάσεις της ηθικής και η χριστιανική πνευματικότητα εξευτελίζονται συνεχώς, πολύ συχνά από τους ίδιους τους νόμους. Κι αυτοί που πέτυχαν το εν λόγω αποτέλεσμα ονειρεύονται να το εξάγουν στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Χριστιανικέ λαέ της Ελλάδος, πρόσεξε μην χάσεις το θησαυρό της ορθόδοξης πίστης σου!»