Οι παγίδες του διαβόλου στους μοναχούς

Άγ.Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

• Μερικούς μοναχούς το πονηρό πνεύμα τους βάζει να ψάχνουν να βρουν σπάνια και ακριβά βιβλία, σκεύη, άμφια, κλπ. Και όταν πια η σκέψη τους καρφωθή σ’αυτά, σιγά-σιγά τους αποξενώνει από τον Θεό.

• Άλλους τους σπρώχνει στη σπουδή τεχνών και επιστημών και αφού έτσι τραβήξει την προσοχή τους στις πρόσκαιρες γνώσεις, τους κάνει και χάνουν την γνώση του Θεού' την μόνη που έχει ουσία και αξία.

• Άλλους τους σπρώχνει να ψάχνουν να βρουν για το μοναστήρι τους μεγάλη περιουσία: σπίτια, χωράφια, κήπους, σπαρτά, λειβάδια, κοπάδια' και έτσι σιγά-σιγά τους κάνει και λησμονούν τον Θεό.

• Άλλους τους δένει στον πόθο να αποκτήσουν πολύτιμα ταρναριστά μπιζού, και τους κάνει να αδιαφορύν για το Θεό.

• Άλλους τους σπρώχνει να στρέφουν την προσοχή τους στη νηστεία και στη σωματική μόνο άσκηση' να δίνουν πολύ σημασία στην ξηροφαγία, στα μανιτάρια, στα λάχανα, στα ρεβύθια' τους κάνει έτσι να δίνουν πού σημασία σε χωρίς ιδιαίτερο νόημα σωματικά αγωνίσματα και να ξεχνούν τα λογικά, άγια και πνευματικά αγωνίσματα. Και έτσι με όπλο την σαρκική και ψευδώνυμη λογική τους, την εμπιστοσύνη στο δικό τους λογισμό και την καταφρόνηση στις γνώμες των άλλων,(=όταν ο μοναχός έχει τέτοια εσωτερική διάθεση μέσα του, έχει πια την πλήρη εκμηδένιση κάθε προϋπόθεσης για πνευματική προκοπή, ενώ αντίθετα έχει πλήρη την κάθε προϋπόθεση για απώλεια) γεμίζει τραύματα τον ασκητή, και τον ρίχνει κάτω.

• Σε άλλους, εμβάλλει, τον λογισμό να δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην εξωτερική πλευρά των εκκλησιαστικών τυπικών, κάνοντάς τους να ξεχνούν την πνευματική τους πλευρά. Όμως παίρνοντας από τους ταλαίπωρους αυτούς μοναχούς την ουσία του χριστιανισμού, τους αφήνει με ένα παραμορφωμένο και διαστρεβλωμένο εξωτερικό περίβλημα χριστιανοσύνης' έτσι σιγά-σιγά τους σπρώχνει, να φύγουν από την Εκκλησία' να έχουν εμπιστοσύνη σε κάτι ψεύτικα και φοβερά ανόητα σκεπτικά τους' και (τελικά!) τους οδηγεί στο σχίσμα
Είναι τόσο ευχάριστο στον πεπτωκότα άνθρωπο το είδος αυτό δαιμονικού πολέμου, ώστε έχει πέραση παντού! Είναι δε και τόσο ευχάριστο στον διάβολο, και τον βοηθάει τόσο πολύ στην απώλεια των ανθρώπων, ώστε θα το χρησιμοποιεί μέχρι και τις τελευταίες μέρες του κόσμου τούτου, για να οδηγεί τον κόσμο σε απομάκρυνση και αποστασία από τον Θεό. Ναι, θα το χρησιμοποιεί ο διάβολος το είδος αυτό! Και θα το χρησιμοποιεί πάντοτε με μεγάλη επιτυχία.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ